Ya her birimiz aklımızın ufkunda yürüyeceğiz- ya da ruhlarımızla şafağın aydınlığına yürüyeceğiz. Ya gerçekliğin içinde gerçekten yaşayacağız- ya da hakikatte var olacağız. Var olmak mı- yaşamak mı? İnsanlar tercihleriyle yaşar. Ya tercihlerimizde özgür değilsek! Olduğumuz yerler- yaptıklarımız ya da yapmadıklarımız- hepsi bizim seçimlerimiz miydi? Onca yanlış şeyi nasıl yaptık peki? Bilerek ya da bilmeyerek. Aklımız neredeydi o zamanlar? Peki- etrafımızda olanlar da ne? Neler oluyor böyle? Garip şeyler oluyor. Herkes bir tuhaf- her yerde bir tuhaflık var sanki. Olması gereken yerinde yok- olmayan ise oluvermiş. Aklım almıyor- nasıl olur bu? Her şey beni mi buldu? Niye bu öfke- ne yaptım ki ben? Ya ben anlatamıyorum- ya da sen anlamıyorsun. Artık sen kendi işine bak- ben de kendi işime. Birbirimizi sevmek zorunda değiliz ama saygı duymak zorundayız. Şöyle güzel bir tokat atasım var neyse elbet bir gün elime düşer- ben de bunu onun yanına bırakmam. Çok zor geçti bu yıl. Güzel bir dinlenmeliyim. Tatil iyi gelecektir bana. Yok- bu da yaramadı bana- en iyisi yardım alayım. Bu aralar sinirlerim çok bozuk- her şey üstüme geliyor sanki. Dengesiz hareketler- kendilerini bir şey sanmalar- enerjim tükeniyor sanki. Bunlara ayıracak zamanım yok aslında ama yine de aklımdan çıkaramıyorum. Anlıyorum seni- bir tuhaflık var diyorsun. Başlayalım o halde…
TR − EUR
