Bağırmayan Anneler - Bağırmayan Çocuklar - Hatice Kübra Tongar

Bu ürün [page="merchant_info"]Hayykitap[/page] tarafından gönderilecektir. 15 gün içinde ücretsiz iade. Detaylı bilgi için [page="return_conditions"]tıklayın[/page]. Anneniz Size Bağırıp Döver Miydi? Benim küçüklüğümde çocukları dövmek- hakaret etmek- bağırmak ‘normal’ kabul edilen bir ebeveynlik davranışıydı. Aileler çocuklarına bu davranışlarda bulunduklarında- şimdinin annelerinin yaşadığı pişmanlık- vicdan azabı ya da hatayı telafi etmek gibi duygular yaşamazlardı. Çünkü o dönem ‘kızını dövmeyen dizini döver’- ‘dayak cennetten çıkmadır’ dönemiydi. Öyle öğrenmişlerdi. Çocuk hata yaptığında ceza verilmeliydi- hatta ceza ne kadar büyük olursa o kadar iyiydi. Mesela çocuğu dövmek demek- ‘bak bu davranışın çok yanlış- o kadar ki seni dövüyorum- canını yakıyorum ki bir daha yapmayasın’ demekti. İşin ironik kısmı- geçmişe dönüp baktığımızda annelerin ya da babaların bizleri dövdüğü- bağırıp çağırdığı- aşağılanmış hissettirdiği anları gözlerimiz dolarak hatırlıyor olmamıza rağmen- neden yaptıklarını –yani vermek istedikleri dersi- hatırlamıyor olmamız. Eminim sizler de belli şeyler hissediyorsunuzdur: Ebeveynin vermek istediği ders unutuldu gitti. Geriye sadece yenilen dayakların ve işitilen azarların soğuk anıları kaldı. İşte bu kitap tam da bunun için yazıldı. Evlatlarımız yıllar sonra geriye dönüp baktıklarında yanaklarına atılmış bir tokadın soğukluğundan çok- yüreklerine dokunan bir annenin sıcaklığını hissetsinler diye… O zaman gelin hep birlikte Niyet Ettik Niyet Eyledik Bağırmayan Anneliğe… Merhaba anneciğim- Benim- yavrun. ‘Kim olduğunu zaten biliyorum’ deme. Çünkü bence henüz yakından tanışmadık seninle. Beni tanımak için yeterince çaba sarf etmedin bence. Eğer tanışmış olsaydık ağladığımda- inatlaştığımda- korktuğumda- tepki gösterip öfke duyduğumda sana bir şeyler anlatmaya çalıştığımı fark ederdin. Hareketlerime değil- onların altındaki asıl sebebe odaklanırdın. ‘Beni üzmek için yapıyor’- ‘Sırf benimle inatlaşmak için uğraşıyor’ diye düşünmezdin o zaman… Her davranışımın altında masum bir ihtiyaç olduğunu hissederdin. İşte artık seninle tanışalım diye- bu kitabı bırakıyorum ellerine… Beni tanıdıkça daha da çok seveceğini- gelişimime destek vereceğini- elimden tutup hayat yolumda birlikte yürüyeceğini biliyorum. Ve yaptığın ya da eksik kaldığın her bir yönünle birlikte- seni çok ama çok seviyorum.