ALAZ

Alaz- özünde edilgen bir kadın değil- aksinemücadeleci- kapsayıcı- vicdanlı bir kadın belki de onu- aşkın yılmazsavunucusu diye tanımlamak daha anlamlı olur. Yazar BuketSunar’ın kaleme almış olduğu “Alaz-”romanı- hayatın olağan akışınındışında gelişen olayları- bir kadının hayatta var olma mücadelesini anlatıyor sevgiyoksa aşka tutunulamaz- var olmak salt fizik kurallarıyla açıklanamaz- asıl varoluş değerler- ilkeler ve sevgidir. Bu olgular varsa varız. Alaz- içimizden biri değil- o bir ada insanı- kendi yaratımlarıylatasarımlarıyla var olan özgün bir kişilik- onca kirlenme ve yozlaşmaya-edilgenliğe rağmen kendi kendini var eden vicdanlı bir kadın. Günağarmayacak- sabah hiç olmayacakmış gibi- o karanlık sonsuzluğun girdabınasıkışmış öylece hareketsiz duruyordu yatağında. Sancılıvaroluşun içinde- doğan güneşle birlikte kor düşmüştü sanki yüreğine Alaz’ın. Geçmişleyüzleşmek- geleceğe dair umut biriktirmek için zaman daralıyor- şartlar vekoşullar merhametli davranmıyordu ona. Yine de her şey zihninde daha dün gibiduruyor- tüm anıları tazeliğini koruyordu. PaşabahçeVapuru onda- aklından silinmeyecek- hep bir köşede yer edinecek anılarbırakmıştı. Aklındansildiğini zannettiği vedalar gün yüzüne çıkıyordu zamansızca. Kendini bulmakiçin çabalıyor- herkesi affetme anaçlığıyla sarılıyordu hayata. Kaybettiğihayata geri dönebilme umuduyla… Gerçekten dekimdi Alaz? İlk nerede kaybetmişti yolunu? “Ben kimim?” demişti kendi kendine. “Efser mi? Neler yüklemişti Efser’e- neacılar. O zarif bedenine- dayanabileceğinden daha fazla- önce dokunup tuttuğu-sonra yok olan ümitler… Yoksa… yoksaada mıydım? Bu kadar özdeşleştirmiş miydim kendimi adayla? Peki- Benan’ınadadaki mutluluğu geç yakalamış olan annesi Perahta Hanım veya babası DuranBey- olabilir miyim? Onlar- adaya gelmeseydi bütün bunlar olabilir miydi?” Alaz'ı öyküsü- aşkın anatomisi- geleceğedair bir armağan- Adalıların o muntazam yaşantısının panoramik hikâyesidir- bukitap.